Λίγα
για την
Τσαρική
οικογένεια,
την υπομονή,
την ακακία, και
την
γενναιότητα
που επέδειξε
διωκομένη,
μέχρι το
μαρτυρικό
τέλος.
Η
μεγάλη
πριγκίπισσα
Όλγα σε γράμμα
που έγραψε από
τον τόπο
φυλάκισής της,
λέει: «ο πατέρας
μου με
παρακαλεί να
πω σε όλους,
όσους έμειναν
πιστοί σ’ αυτόν
και σε όσους
μπορούν να
επηρεάσουν, να
μην εκδικηθούν
για όσα του
έκαναν, αφού ο
ίδιος όλους
τους
συγχώρησε, και
για όλους
προσεύχεται. Να
θυμούνται ότι
το κακό που
υπάρχει τώρα
στον κόσμο θα
γίνει ακόμη
πιο ισχυρό, και
πώς το κακό δεν
μπορεί να
νικήσει το
κακό, αλλά
μόνον η αγάπη».
Στο γράμμα του
τσάρου προς
την αδελφή του,
φανερώθηκε
πολύ καλά η
σταθερότητα
του πνεύματός
του τις δύσκολες
αυτές ήμερες.
«Πιστεύω
απολύτως ότι ο
Κύριος θα σπλαχνιστεί
την Ρωσία και
θα ηρεμήσει
τελικά τα πάθη.
Ας γίνει το
άγιο θέλημα
Του».
Κατά θεία
πρόνοια οι
βασιλείς -
μάρτυρες
εγκατέλειψαν
την γήινη ζωή
τους όλοι μαζί,
σαν αμοιβή για
την
απεριόριστη
και αμοιβαία
αγάπη τους, η
οποία τους
ένωσε σε ένα
αδιαίρετο
σύνολο.
Την νύχτα
του μαρτυρικού
θανάτου της
τσαρικής οικογένειας,
στο Ντιβέγιεβο
η δια Χριστόν
σαλή Μαρία
μαινόταν και
φώναζε: «τις
πριγκίπισσες
με ξιφολόγχες!
Καταραμένοι
Εβραίοι!».
Μαινόταν
φοβερά αλλά
μόνον κατόπιν
κατάλαβαν
γιατί φώναζε.
Στο υπόγειο
του σπιτιού
Ιπάτιγιεφσκι,
όπου οι
βασιλείς - μάρτυρες
και οι πιστοί
υπηρέτες τους
ολοκλήρωσαν
την σταυρική
τους πορεία
βρέθηκαν οι
επιγραφές που
άφησαν οι
δήμιοι. Μία από
αυτές είχε
τέσσερα καβαλιστικά
σύμβολα. Αυτή η
επιγραφή
έλεγε, «εδώ
κατά διαταγή
των σατανικών
δυνάμεων,
θυσιάστηκε ο
τσάρος για να
καταστραφεί το
κράτος. Κι αυτό ας
το μάθει όλος ο
κόσμος».
Δεν είναι
τυχαίο ότι
αυτή η
απάνθρωπη
δολοφονία πραγματοποιήθηκε
στις 17 Ιουλίου.
Την ήμερα αυτή
η Ορθόδοξη
Εκκλησία της
Ρωσίας τιμά
την μνήμη του Αγίου
Δούκα Ανδρέα Μπογκολιούμπσκι,
ο οποίος με το
μαρτυρικό του
αίμα αγίασε τη
μοναρχία στην
Ρωσία. Σύμφωνα
με τις
μαρτυρίες των
χρονικογράφων,
οι συνωμότες
τον
δολοφόνησαν με
απάνθρωπο
τρόπο. Ο
Άγιος Δούκας
Ανδρέας ήταν ο
πρώτος που
καθιέρωσε την
Ορθοδοξία και
την Μοναρχία
σαν τις βάσεις
της κρατικής
οργάνωσης της
Αγίας Ρωσίας, και
στην ουσία
υπήρξε ο
πρώτος Τσάρος
της Ρωσίας.
Εκείνες
τις τραγικές
ημέρες ο
Αγιότατος Πατριάρχης
Τύχων στη
Μόσχα, στον Ναό
της Παναγίας
του Καζάν
μπροστά σε
όλους είπε: «τις
ήμερες αυτές
έγινε μία
φρικτή πράξη, δολοφονήθηκε
ο πρώην τσάρος Νικολάι Αλεξάνδροβιτς... Πρέπει
εμείς
υπακούοντας
στην
διδασκαλία του
Λόγου του Θεού να
κατακρίνουμε
αυτήν την πράξη,
αλλιώς το αίμα
του σκοτωμένου
θα πέσει και σε
μας, και όχι
μόνον σε
αυτούς που το
έκαναν. Εμείς
γνωρίζουμε ότι
αυτός
παραιτήθηκε
από τον θρόνο
για το καλό της
Ρωσίας και από
την αγάπη του
γι’ αυτήν. Θα μπορούσε
να ζει μια ζωή
ήσυχη και
ακίνδυνη στο
εξωτερικό,
αλλά προτίμησε
να υποφέρει
μαζί με τη
Ρωσία». (Ο πατρ.
Τύχων
επικεφαλής Ρωσικής
τοπικής
Συνόδου, τον Ιανουάριο
του 1918,
αναθεμάτισε
τον
μπολσεβικισμό. ΛΜΔ)
Λίγο μετά
την επανάσταση
ο
Μητροπολίτης
Μόσχας
Μακάριος, είδε
ένα όραμα. Είδε
τον Τσάρο που
στεκόταν δίπλα
στον Χριστό. Ο
Χριστός είπε
στον Τσάρο: «βλέπεις
έχω στα χέρια
μου δύο
ποτήρια, ένα
πικρό για το
λαό σου, και ένα
γλυκό για σένα».
Τότε έπεσε ο
τσάρος στα
γόνατα, και
πολύ ώρα ικέτευε
τον Κύριο να
του δώσει να
πιει ο ίδιος το
πικρό ποτήρι
αντί του λαού
του. Και άκουσε
ο Μητροπολίτης
Μακάριος μια
φωνή να λέει: «Ο
τσάρος ανέλαβε
την ευθύνη του
ρωσικού λαού, ο
ρωσικός λαός
είναι
συγχωρεμένος».
«Ει
μεν αφείς
την αμαρτίαν
αυτών, άφες.
Eι δε μη
εξάλειψόν με
εκ της βίβλου
Σου, ης έγραψας»
(Έξοδ.
32, 32). Αυτήν
την πρόταση
υπογράμμισε
στην Αγία
Γραφή ο Νικολάι Αλεξάνδροβιτς.
Ο τσάρος με
ανδρεία
ανέβηκε στον
Γολγοθά και με
πραότητα και
υπακοή στο
θέλημα του
Θεού δέχτηκε
τον μαρτυρικό
θάνατο.
(Από τις
σελ. 30-32 του
βιβλίου «Βίος
και μαρτύριον
της Ρωσσικής
Τσαρικής οικογενείας»
– Έκδοση
Ορθοδόξου
Κυψέλης)