ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

    Ο ασκητής των Καρουλίων

      ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ,

      ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 2007.

    Ένα απόσπασμα που αναφέρεται και στην

    πνευματική επικοινωνία με τον μαθητή του:

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ'

    Η Κοίμησή του:

   Το Σεπτέμβριο του 1937, ενώ πνευματικά πορευόταν κατά αυτό τον τρόπο, ο Γέροντας προσβλήθηκε από την ασθένεια που του πήρε την ζωή. Ο π. Νικόδημος περιγράφει τις τελευταίες μέρες και την κοίμηση του γέροντα:

    «Μετά τις 19 Σεπτεμβρίου, ο Γέροντας, δεν έγραφε πλέον στο σημειωματάριό του και σταμάτησε να κάνει τον συνηθισμένο κανόνα του. Ασθένησε και έπεσε στο κρεβάτι. Από εκείνη τη μέρα δεν ανάρρωσε ποτέ, μέχρι την κοίμησή του.

      «Η ασθένειά του άρχισε στις 7 Σεπτεμβρίου με ένα κρύωμα. Πριν από αυτό ο Γέροντας καθόταν δύο ώρες μεταξύ γεύματος και εσπερινού για γράψιμο, το όποιο αφορούσε, την επιτομή των βίων των αγίων. Εκείνη την ημέρα, άνοιξε και τα δύο παράθυρα στο κελλί του, για να μπει η δροσιά μέσα ώστε να μην είναι τόσο αποπνιχτικά. Αν και η δροσιά ήταν ελαφριά και όχι τόσο κρύα, πάντα ήταν λίγο αδύναμος και κρύωσε. Μετά από αυτό θα αισθανόταν λίγο εμπύρετος κάθε μέρα, κατά την διάρκεια της νύχτας θα είχε ρίγος, και μετά τη νύχτα πυρετό. Αλλά δεν σταμάτησε να κάνει τον κανόνα του μέχρι που έπεσε τελείως στο κρεβάτι.

     Στον πυρετό προστέθηκε ένας στομαχόπονος με οξύ κοιλόπονο. Μια που και ο γιατρός ζούσε μακριά από την έρημό μας και δεν υπήρχε τρόπος να τον φωνάξουμε, ο Γέροντας ούτως ή άλλως δεν είχε διάθεση να τον συμβουλευτεί και καθώς δεν υπήρχε κανένα φάρμακο διαθέσιμο, υπέφερε, στερούμενος οποιασδήποτε αγωγής. Είχε μεγάλη επιθυμία να πεθάνει χωρίς κανένα δίπλα του, και γι’ αυτό το λόγο μού είπε να μην πω τίποτα σε κανένα ότι είναι άρρωστος μέχρι θανάτου. Είχε εσωτερική πληροφορία πως θα πέθαινε στην εορτή της Σκέπης της Θεοτόκου. Μία εβδομάδα νωρίτερα, μετά που είχαν ολοκληρώσει το ευχέλαιο στον άρρωστο μαθητή του Μοναχό Αλύπιο, του είπε: «Θα πεθάνω στην εορτή της Αγίας Σκέπης, και θα πεθάνεις την Τρίτη μέρα μετά από εμένα». Και πράγματι έτσι έγινε.

'  '  '

      Ενδιαφέρον το σχετικό περιστατικό της πνευματικής ομιλίας: «ο Γέροντας έχασε την ομιλία του και μιλούσε μόνο με το νου του, και ήμουν ο μόνος που καταλάβαινε τα πάντα. Με αυτόν τον ίδιο τρόπο ο ’γιος Τύχων του Ζαντόνσκ μιλούσε με το νου του λίγο πριν από την κοίμησή του, και μόνο με τον συνασκητή του Ιωάννη». (Εδώ ο "νους" αναφέρεται στο νοερό της ψυχής, όχι στο σωματικό μυαλό).

     «Εκείνη την ημέρα όλα τα πνευματικά του παιδιά ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν. Ο καθένας ρωτούσε ότι τον απασχολούσε και έδινε σε αυτούς τις τελευταίες συμβουλές μέσω έμού. Μού μιλούσε με το νου, και όλα ήταν αντιληπτά σε μένα, και μετά μετέφερα τα λόγια του στον καθένα. Αυτό ήταν ένα αληθινό θαύμα».

      Η πνευματική επικοινωνία είναι ένα ακόμη χάρισμα του Θεού, όπως ο ιαματικός Σταυρός, που θα χρησιμοποιηθεί από τους αληθινά πιστούς Χριστιανούς των εσχάτων καιρών μας, ιδιαίτερα όταν οι αντίχριστες δυνάμεις παρακολουθούν τα μέσα επικοινωνίας για να τους εξοντώσουν. Είναι δυστυχώς δυνατόν να ελέγχεται εν μέρει το μυαλό (των μη συνειδητά Χριστιανών), κατά τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ, όπως θα πληροφορηθείτε από άλλη αναφορά. 

Διαβάστε το σχετικό με τον γέροντα Θεοδόσιο κείμενο   pdf